برخی کاربران فضای مجازی در توئیت‌های کنایه‌آمیز از دولت خواستند پس از موفقیت چشمگیر در ورود زنان به ورزشگاه‌ها قدری هم برای مشکلات معیشتی مردم تلاش کند.

حجت‌الله عبدالملکی تحلیلگر مسائل اقتصادی در صفحه شخصی خود در توئیتر از تلاش دولت روحانی برای ورود زنان به ورزشگاه تشکر کرد(!) و نوشت:جناب آقای دکتر روحانی، با سلام، ضمن تشکر از مجاهدت 6 ساله دولت شما برای حل بحران «ورود زنان به استادیوم فوتبال»، نوبتی هم باشد نوبت رسیدگی به‌ اشتغال 6 میلیون جوان ایرانی، کمبود 8 میلیون واحد مسکونی، تعطیلی 60 درصدی کارگاه‌های صنعتی و فشار تورمی‌ شدید بر 80 درصد مردم است.

کاربر دیگری به نام «سیدمیثم» در عباراتی کنایه‌آمیز نوشت: آیا می‌دانید؟ با ورود بانوان به ورزشگاه در ایران بیکاری کاملاً ریشه‌کن و تورم منفی و اقتصاد و صنعت ایران جزو رتبه‌های برتر منطقه و جهان شده است و نیز کشورهای مختلف در حال هجوم به سمت ایران برای سرمایه‌گذاری هستند. ضمنا ایران دیگر نیازی به فروش نفت خود ندارد؟!

همچنین سایت مشرق هم با‌ اشاره به مسابقه فوتبال ایران کامبوج نوشت: ‌ مسابقه فوتبال ایران- کامبوج با نتیجه ۱۴ بر صفر به نفع ایران تمام شد، اما با این وجود تنها تشویق‌کننده کامبوجی امید خود را از دست نداد. صادرات و رشد اقتصادی ایران متکی به نفت و مواد خام و اولیه و کامبوج متکی به صادرات پوشاک و کفش و گردشگری است. در دوره ۲۰۱۸- ۲۰۰۰ میلادی درآمد اقتصادی ایران ۶۸ درصد و کامبوج ۲۷۴ درصد افزایش پیدا کرد. در این دوره درآمد سرانه اقتصادی ایران ۳۵ درصد و کامبوج ۱۸۰ درصد رشد یافت. سرعت رشد اقتصادی کامبوج پس از چین قرار دارد.

منبع ؛ کیهان

 اسدالله عباسی نماینده مردم رودسر در مجلس شورای اسلامی در نشست علنی عصر (یکشنبه) پارلمان در نطق میان دستور خود طی سخنانی اظهار داشت: از شب گذشته تاکنون بسیاری از واحدهای تجاری، مسکونی، مزارع و باغ های شهرستان‌ها بر اثر سیلاب و خسارت ناشی از آن در گیلان دچار غرق آبی شده‌اند.

وی با بیان اینکه در رودسر 15 نقطه ریزش کوه و رانش زمین گزارش شده است، افزود: مردم ناچارند با قایق تردد کنند و کارخانجات برنج کوبی از بین رفته اند، از وزارتخانه های کشور، نیرو، جهادکشاورزی، رئیس سازمان برنامه و بودجه درخواست دارم هر چه سریع تر در خصوص وضعیت حادثه دیدگان و جبران خسارت های سیل زدگان شهرستان های رودسر و املش اقدام کنند.

عباسی با اشاره به اینکه البته بارها متذکر شده ایم که احتمال دارد بعضی از رودخانه های منطقه ما طغیان کنند و نیاز به ساماندهی دارند اما به دلیل ناهماهنگی دستگاه ها همیشه این بحران را داریم.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در ادامه نطق خود بیان داشت: پیش از 70 درصد فندق کشور را در حوزه انتخابیه بنده تولید می شود، در سال گذشته قیمت هر کیلو فندق 40 تا 50 هزار تومان بوده است، کشاورز می توانست با پول هر کیلو فندق یک کیلو گوشت یا 2 کیلو برنج خریداری کند اما امسال یک کیلو فندق به 20 تا 25 هزار تومان رسیده است و اکنون می توان با این پول 250 گرم گوشت یا یک کیلو برنج خریداری کرد، این بی عدالتی و بی انصافی را چه کسی باید پاسخ دهد.

وی در ادامه تصریح کرد: در خصوص چای و چایکاری باید گفت که چنین وضعیتی وجود دارد، قیمت برگ سبز چای و چای خشک تناسب و تعادل ندارد و غیر کارشناسی و ناعادلانه است، کارخانه ها هزار تا 2 هزار تومان بالاتر از نرخ خرید تضمینی، برگ سبز چای را خریداری می کنند که این نشان می دهد  نرخ تضمینی واقعی نبوده است، قیمت واقعی برگ چای درجه یک بیش از 7 هزار تومان و نرخ برگ سبز چای درجه 2 بیش از 5 هزا تومان است، وزیر کشاورزی هر چه سریع تر قیمت واقعی چای را اعلام کند.

عباسی تاکید کرد: آقایان اقتصادی و تیم اقتصادی دولت به فکر باشید مشکلات کشاورزان را واقع بینانه نگاه کنید انتظار داریم به وضعیت کشاورزان چای کاران رسیدگی شود و وزیر کشاورزی تکلیف استخدام ناظرین چای را تعیین کند.

منبع؛فارس

۵ تیرماه ۱۳۹۲ بیژن نامدار زنگنه به خبرگزاری ایسنا کلید واژه‌ای را گفت که امروز تبدیل به دستمایه‌ای برای تمسخر اوضاع مدیریت نفت شده است؛ او در آن مصاحبه گفته بود گروهبان‌ها باید جای خود را به ژنرال‌ها بدهند. او گفته بود: «باید گروهبان‌هایی که الان سر کار هستند بروند کار گروهبانی کنند تا ژنرال‌ها کارها را انجام دهند.»

از آن اظهارنظر تاریخی تا به امروز بیش از شش سال می‌گذرد و وزارت نفتی که قرار بود ژنرال‌ها را بر سر کار بیاورد، در بدترین اوضاع مدیریتی خود قرار دارد. به جز شاگردان دانشگاهی زنگنه که همگی افتخار تلمذ وزیر را دارند، بازنشستگان و سالخوردگان نیز بخش دیگری از بدنه مدیریت نفت را تشکیل داده‌اند که بعضاً غیرنفتی هستند.

زنگنه بارها گفته بود باید کار را به نفتی‌ها سپرد و به وضعیت جاری- دولت دهم- پایان داد. او به‌خوبی از روند ورود نیروهای غیرنفتی در دوره سید مسعود میرکاظمی خبر داشت و می‌دانست تزریق نیروهای بی‌ربط غیرنفتی به این صنعت، نارضایتی‌های گسترده‌ای را در میان کارکنان و مدیران ایجاد کرده بود، پس برای آنکه نوید روزهای خوب را بدهد، مدیران وقت را مشتی گروهبان نامید که باید جای خود را به ژنرال‌ها بدهند.

پس از یک سال نشان داد وزیر نفت به دنبال سرباز صفرهایی است که تنها تمکین کنند و هیچ چیز از نفت ندانند. به همین دلیل شاگردان خود را بدون یک روز سابقه کارشناسی به سمت‌های مهمی منصوب کرد و از سوی دیگر، اغلب مدیرانی را رشد داد که از خود چیزی برای عرضه نداشته باشند و اگر هم داشته باشند، به زودی برکنار شوند که همین نیز شد.

شاید بهتر باشد معنی ورود ژنرال‌ها به صنعت نفت را در میان معاونان او جست‌وجو کرد. وزارت نفت ۱۰ معاونت دارد که از میان این معاونت‌ها، اغلب افراد به‌کار گرفته شده غیرنفتی هستند. مسعود کرباسیان، مدیرعامل بازنشسته شرکت ملی نفت که با وجود سابقه کوتاه در نفت، یک غیرنفتی است؛ علیرضا صادق‌آبادی، مدیرعامل پالایش و پخش هم کار خود را در دولت یازدهم در نفت آغاز کرد و با سابقه سیراف خود، معاون زنگنه شد.

سعید محمدزاده، معاون وزیر در امور مهندسی، پژوهش و فناوری وزارت نفت هم از راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به نفت آمد. وی از مهره‌های عباس آخوندی است که نفت را پاتوق خود و نیروهایش کرده، البته در زمان‌هایی که زنگنه وزیر نفت بوده است.

امیرحسین زمانی‌نیا، معاون بین‌الملل وزارت نفت هم غیرنفتی است و از کنار دست حسن روحانی راهی وزارت نفت شده است. هوشنگ فلاحتیان، معاون برنامه‌ریزی وزارت نفت هم یک وزارت نیرویی است و از دوستان نزدیک زنگنه. محسن پاک‌نژاد، معاون نظارت بر منابع هیدروکربوری هم گر چه نفتی است، اما از یاد نبرید وی در دوران صدارت نخست زنگنه از وزارت نیرو به نفت آمد و بیش از آنکه نفتی به حساب بیاید، یک حراستی – نیرویی است.

شجاع‌الدین بازرگانی، یادگار مسعود میرکاظمی هم دیگر معاون غیرنفتی است که هم‌اکنون معاونت پارلمانی زنگنه را بر عهده دارد. جعفر ربیعی، مدیرعامل بازنشسته متروی تهران هم بدون هیچ سابقه و تخصصی در صنعت نفت راهی هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس شد و رضا نوروززاده که هیچ رزومه‌ای در نفت ندارد معاون زنگنه در پتروشیمی شد و چند ماه پیش البته جای خود را به بهزاد محمدی داد.

محمد مهدی رحمتی هم از جمله مدیران غیرنفتی بود که از سازمان برنامه و بودجه به نفت آمد و مدتی معاون برنامه‌ریزی بود. به این فهرست می‌توان تعداد بسیار دیگری را اضافه کرد، اما با صرف‌نظر کردن از اشاره بیشتر به افراد، به این مهم بسنده می‌کنیم در وزارت نفتی که سمت‌های کلیدی توسط افرادی اداره می‌شود که نفت را نمی‌شناسند، نمی‌توان انتظار موفقیت و پیشروی داشت. امروزه وزارت نفت از روی دست دولت قبل خود می‌نویسد و تمام کارهایی که یک به یک آن‌ها را رد می‌کرد به‌صورت چراغ خاموش احیا کرده است.

گروهبان‌هایی که زنگنه می‌گفت باید از نفت بروند، کنار نشسته‌اند و در حال تماشای دستپخت ژنرال بزرگ و سربازهای صفری هستند که هیچ چیز برای عرضه ندارند و بدون یک روز سابقه نفتی، به کپی‌کاری و حتی استراحت مشغول هستند.

«وحید حاجی پور»، روزنامه «جوان»